HADITHI , MWANAMKE ALIENICHUNUKU SEHEMU YA (12)

HADITHI hii inaletwa kwenu kwa hisani kubwa ya kituo cha Tiba Cha Mkombozi Sanitarium Clinic Tanga, Mkombozi ni mabingwa wa tiba na hutoa ushauri wa kitaalamu. Mkombozi wako na vifaa vya kisasa vya kupimia mwili mzima. Mkombozi wapo Tanga barabara ya 12 kituo cha zamani cha mabasi yaendayo Mikoani, simu 0654 361333   MWANAMKE ALIYENICHUNUKA 12   ILIPOISHIA   Nikainuka na kushuka kitandani. Juma alikuwa amelala fofofo.   “Vaa nguo zako” akaniambia.   Nikavaa suruali, shati na viatu.   “Sasa twende”   Akanishika mkono.   Tukatoka mle chumbani. Akafungua mlango wa mbele na kuniambia nitangulie kutoka nje. Nilipotoka na yeye akafuatia.   Aliinama chini akachora msitari mbele yangu kisha akaniambia.   “Vuka huo msitari”   Nikiwa kama zezeta ambaye sikuwa na uwezo wa kuwaza chochote, nilitii alichoniambia, nikapiga hatua na kuvuka ule msitari. Kufumba na kufumbua nikajiona niko katika eneo jingine ufukweni mwa bahari. Banuna alikuwa amesimama kando yangu, akanishika mkono na kuniambia.   SASA ENDELEA   “Twende kule”   Alinionesha kule baharini.   Tukawa tunatembea kwenye ufukwe kuelekea  baharini. Sikuju tulikwa tunakwenda wapi. Ulikuwa usiku mwingi na kulikwa kunatisha lakini sikupata hofu yoyote.   Punde tu tukayafikia maji, sasa tukawa tunatembea kwenye maji huku nguo zetu zikitota. Tangu maji yalikuwa kwenye viwiko vya miguu hadi yakawa kwenye magoti. Tukaendelea kwenda hadi maji yakatufikia kifuani.   Sasa nikawa ninayumbishwa na maji. Ilibidi Banuna anishikilie ili maji yasinichukue.   “Tunakwenda hadi wapi?” nilimuuliza Banuna nilipoona maji yametufika shingoni.   “Tunakwenda kwetu” Banuna akanijibu.   “Kuna mji huku?”   “Ndio upo”   “Uko wapi?”   “Utauona, twende tu”   “Tutafika saa ngapi?”   “Usiwe na wasiwasi. Tutafika sasa hivi”   Banuna aliendelea kunipeleka hadi maji yakawa yananikosesha pumzi kwani mawimbi yalikuwa yanapiga kwenye uso wangu. Banuna akaniambia nipande kwenye mgongo wake.   “Panda ukae kwenye mabega yangu”   Banuna akanisaidia nikaweza kukaa kwenye mabega yake. Jambo la ajabu ni kuwa Banuna aliweza kunibeba na kutembea na mimi kwenye maji huku kichwa chake kikiwa kimeshazama baharini Sikuweza kujua alikuwa akipumua kwa namna gani.   Muda si muda niliona ananizamisha cihini ya bahari. Nikapiga kelele.   “Sasa tunakufa!”   “Usiogope, hutakufa” niliisikia sauti yake ikitokea ndani ya maji.   Licha ya kunitoa wasiwasi kuwa sitakufa, sikuamini. Nikizama chini ya bahari. nitapata wapi pumzi?   “Banuna sitaweza kupumua ndani ya maji!” nikamwambia Banuna kwa sauti ya kutetemeka.   “Utaweza. Mbona mimi ninaweza”   Banuna akazidi kunizamisha. Sasa maji yalikuwa kwenye shingo yangu. Nilikuwa nimefunga mdomo lakini ndani ya moyo wangu nilikuwa ninapiga kelele. “Nakufa…nakufa…nakufa…!”   Ghafla kichwa changu chote kikazama chini ya bahari. Nilikuwa nimetaharuki kwa hofu lakini niliona miujiza mikubwa. Vile ninazama tu chini ya bahari niliona tumetokea mahali kweupe kusiko na bahari.   Banuna akiwa amenibeba kwenye mabega yake alikuwa amesimama kwenye mnara mrefu ulioteremka chini. Huko chini kulikuwa na mji mkubwa uliokuwa unawaka taa. Kulikuwa na minara kadhaa iliyoonekana kila upande   Ulikuwa mji wa ajabu na mzuri usio na magari wala pikipiki isipokuwa watu wa ajabu walioonekana wakienda huku na huku kama vile ni mchana.   Kwa upande mmoja niliona kulikuwa na gulio. Watu walikuwa wamejazana wakinunua mahitaji.   Wengi wa watu niliowaona walikuwa wamevaa nguo zilizofanana na nguo zenyewe zilikuwa shuka, ama shuka nyeupe ama nyekundu. Wengine walikuwa wamechanganya shuka nyeupe na nyekundu. Baadhi ya watu hao walikuwa wamejifunga vilemba vikubwa kama waarabu.   Mbali ya watu hao, pia niliona punda wengi na farasi wa rangi mbalimbali.   Banuna akaniambia nishuke kutoka kwenye mabega yake. Huwezi kuamini kuwa msichana huyo aliweza kunibeba, labda kwa vile alikuwa ni jini kwani hata kwa uzito nilikuwa nimemzidi.   “Umeuona mji wetu?” Banuna akaniuliza.   “Nimeuona. Ndiyo mji wenu huu?”   “Ndio huo. Wale wote unaowaona chini ni majini!”   “Sasa huu mji ndio uko chini ya bahari?”   “Ndiyo. Na hapa tulipotokea ndio nyumbani kwetu”   “Huu mnara ndio nyumbani kwenu?”   “Hii ni ghorofa, imekwenda chini. Humu ndani kuna wazazi wangu”   Nikawa nimeshangaa.   “Hii ni nyumba kabisa. Tutaingia na utaiona” Manuna akaniambia.   Mnara huo wa mawe ulikuwa na matundu kama madirisha na kulikuwa na sehemu yenye uwazi mrefu kama mlango. Banuna akaniambia nimfuate.   Akatangulia kuingia kwenye ule uwazi na mimi nikamfuata nyuma. Kulikuwa na kiza sana. Nilikuwa sioni.   “Nishike bega twende” Banuna akaniambia.   Nikanyoosha mkono wangu wa kulia na kumshika bega.   Kulikuwa na ngazi. Tukashuka taratibu. Tulikuwa kama tunaoshuka kwenye shimo. Kila tulivyozidi kushuka ndio kiza kilivyozidi.   “Huoni kabisa?” Banuna akaniuliza baada ya ukimya mrefu.   “Sioni!”   “Mimi naona. Tunapita katika kuta za mawe, karibuni tutafika”   “Sasa mnaishije kwenye kiza namna hii?”   “Tunapokuwa kwenye mwanga, mboni zetu za macho zinakuwa  Ndogo lakini tukiwa kwenye kiza mboni zinakuwa kubwa na kutuwezesha kuona”   “Kwa hiyo mimi sitaweza kuona”   “Tutatokea kwenye mwanga muda si mrefu”   “Kiza hiki kinatisha sana bora mngeweka taa”   “Usijali, utazoea tu”   Mara nikasikia Banuna akisemeshana na mwenzake mwenye sauti ya kiume ambaye sikuweza kumuona kutokana na kiza. Lugha waliyozungumza haikuwa ya Kiswahili.   Hapo hapo nikaona mlango unafunguliwa. Nikaona mwanga mzuri mweupe umetokea.   “Tuingie” Banuna akaniambia.   Itaendelea kesho