YALIYONIKUTA TANGA SEHEMU YA 17

HADITHI

 

YALIYONIKUTA TANGA (17)

 

ILIPOISHIA TOLEO LILILOPITA

 

Wakati naamka nilisikia sauti ya mwanamke ikiniambia.

 

“Bado wewe sasa!”

 

Nikazinduka na kutazama huku na huku. Sikuona kitu. Moyo ulikuwa ukinienda mbio na mwili ulikuwa umenitota jasho.

 

Sikutaka kulala tena, nikatazama saa na kuona ilikuwa saa kumi na moja jioni. Nikaenda tena kuoga. Nilipotoka bafuni nilivaa nikatoka kwenda kutafuta chakula. Siku zote huwa nakula kwenye mikahawa kwa sababu sikuwa na mke.

 

Wakati nakula kwenye mkahawa mmoja jirani na stendi ya mabasi niliwaza ile ndoto niliyokuwa nimeota. Mwili wangu ulinisisimka nilipoona ile picha ya upanga ukikereza kwenye shingo ya Erick kama msumeno.

 

Nikajiuliza ni kwanini nimeota ndoto ile? Au wale majini waliniotesha kunionesha jinsi mwenzangu alivyochinjwa?

 

Hapo hapo ile sauti iliyosikika ikiniambia “Bado wewe!” ilinijia akilini mwangu.

 

Nikahisi kama lilikuwa onyo la kunijulisha kwamba na mimi siko salama.

 

SASA ENDELEA

 

Kwa sababu ya hofu nilitamani niende nikairipiti ile ndoto kwa maafande wangu ili lolote litakalonitokea wajue limetokana na majini hao, lakini niliona ningeonekana mzembe ninayehofishwa na ndoto niliyoota mwenyewe.

 

kulikuwa na kitu kingine kilichonifanya nisite kusema ukweli. Ni kile kitendo cha kidhalimu ambachoo mimi na marehemu Erick tuliwafanyia yule mwanamke na binti yake, cha kuwabambikia kesi na kumkamata yule mwanamke bila kujua kuwa alikuwa ni jini.

 

Kitendo kile ndicho kilichosababisha balaa lote na kwa muda ule kuyaweka rehani maisha yangu. Lakini mbali na kitendo hicho, pia ule wizi nilioufanya wa kukichukua kile kisanduku cha dhahabu na kukihamishia nyumbani kwangu, uliwaudhi wale majini.

 

Nisingeweza kuusema uovu huo tulioufanya kwa sababu pia ungeniweka mahali pabaya kikazi kwani ningeweza kufukuzwa kazi ambayo ilikuwa ndio tegemeo la maisha yangu.

 

Nilikuwa nimepanga nitakapokwenda likizo nikichukue kile kisanduku kwani ile dhahabu iliyokuwemo ilikuwa na thamani kubwa na ingetosha kunipa utajiri.

 

Baada ya kumaliza kula sikuwa na mahali pengine pa kwenda. Lakini kama si lile tukio ambalo lilikuwa limefadhaisha akili yangu ningekuwa na sehemu nyingi za starehe ambazo ningeweza kwenda kupoteza wakati.

 

Nikaona nirudi kituoni ingawa niliambiwa nipumzike hadi saa sita usiku. Nilipofika kituoni nilikaa hadi saa sita usiku ambapo baadhi ya maafisa wetu walifika na kuandaa kikosi cha kwenda nyumbani kwa yule mwanamke itakapofika saa nane usiku.

 

Muda huo ulipofika, polisi sita tulipanda kwenye gari. Polisi wawili walipewa bunduki. Tulilisimamisha gari nyumba ya tatu kutoka nyumba ile ya watuhumiwa wetu.

 

Afande wangu Meja Elias aliniambia nishuke peke yangu niende nikajaribu kubisha mlango wa ile nyumba nione kama kuna watu au sauti zozote zinazosikika. Nikashuka na kwenda kwenye mlango wa nyumba hiyo.

 

Ingawa nilibisha mlango, nyumba ilikuwa kimya na hakukuwa na sauti yoyote iliyosikika kwa ndani. Nikarudi kuwambia wenzangu kuwa nyumba ilikuwa kimya.

 

“Nadhani hawajakuja” nikawambia.

 

“Basi tukae tusubiri hapa hapa” Meja Elias akasema.

 

Tulitarajia kuwa muda si mrefu tutawaona watu hao wakiwasili. Tulisubiri kwa muda mrefu. Tulikuwa tunazungumza, mwisho maneno yalituishia tukawa kimya.

 

Muda si mrefu Meja Elias akatuambia.

 

“Mimi nasinzia, wakitokea mtaniamsha”

 

Baada ya dakika tano hivi nikamuona askari mwingine akisinzia na kugemea siti ya gari. Haukupita muda na mimi nikaanza kusikia usingizi. Baada ya hapo sikujijua tena. Mpaka nafumbua macho kulikuwa asubuhi kumekucha! Tulilala hapo hapo.

 

Wakati naamka wenzangu wote walikuwa wamelala. Nikaanza kuwaamsha.

 

“Vipi jamani, mbona tumejisahau?” nikawauliza.

 

Wengine walikuwa wakitoka ute. Kila aliyezinduka macho yalikuwa mekundu kuonesha alikuwa katika usingizi mzito.

 

“Vipi?” Meja Elias aliuliza kwa kubabaika.

 

“Mbona tumelala hadi asubuhi?” nikauliza.

 

“Kwani kuna nini?” Askari mmoja akauliza.

 

“Si tulikuja hapa kuwatega watu wa nyumba ile…” nikawambia.

 

Hapo ndipo walipozinduka.

 

“Kweli tumejisahau, kumbe sote tulilala?” Meja Elias akauliza.

 

“Naona tumelala sote” nikasema.

 

“Si bure iko namna”

 

“Mimi pia nimefikiria hivyo hivyo” nikakubaliana naye.

 

“Itabidi turudi kituoni, kama walikuja wameshaondoka” Meja Elias akasema.

 

“Lakini afande si vibaya kama tutakwenda kuwauliza wale majirani” nikamwambia.

 

“Tuwaulize nini?”

 

“Tuwaulize kama hizo sauti wanazozisikia usiku zilisikika usiku wa jana”

 

“Sawa. Ngoja twende tukawaulize”

 

Mimi na Meja Elias tukashuka kwenye gari na kuelekea kwenye ile nyumba. Meja alibisha mlango. Mwanamke yuleyule wa jana yake akatokea tena.

 

“Habari ya asubuhi?” Meja akamsalimia.

 

“Nzuri, za kazi?” Mwanamke huyo naye akatuuliza.

 

“Tunashukuru, si mbaya”

 

“Ndiyo”

 

“Nadhani umetukumbuka?’

 

“Ndiyo, nawakumbuka”

 

“Tumekuja kuuliza tena kama zile sauti zilisikika tena jana usiku”

 

“Tena jana ndio kulikuwa kama kuna sherehe, watu walikuwa wakiimba, wakicheka na wengine wakila vyakula. Harufu ya pilau tuliisikia hadi alfajiri”

 

“Hizo sauti mlianza kuzisikia kama saa ngapi?”

 

“Muda ule ule wa saa nane, kama si saa nane ni nane na nusu”

 

Meja akanitazama na kutikisa kichwa kwa fadhaa. Nilikijua alichokuwa anawaza. Muda ule ndio tulioanza kulala.

 

“Kwani wana matatizo gani?” Mwanamke huyo akamuuliza Meja.

 

“Tulikuwa tunataka kumjua mwenye nyumba”

 

Je nini kitatokea? Usikose kuendelea na hadithi hii kesho

Mambo haya na mengineyo mazuri unayapata kupitia blog hii www.tangakumekucha.blogspot